شهلا رقیب دوست؛ موسی غنچه پور
دوره 2، شماره 3 ، مهر 1389
چکیده
این پژوهش به منظور مطالعة اختلالات بیماران زبان پریش، در درک اسم های ساده و مرکب فعلی و غیرفعلی و مشخص کردن رویکرد مورد استفاده آنها در درک این اسم ها و نیز شناخت مقوله هایی که براثر زبان پریشی بیشتر در معرض اختلال قرار می گیرند، صورت گرفته است. پژوهش از نوع مورد ـ شاهد است و آزمودنی‌های آن، سه بیمار زبان پریش بروکا و ترانس کرتیکال فارسی ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مطالعة اختلالات بیماران زبان پریش، در درک اسم های ساده و مرکب فعلی و غیرفعلی و مشخص کردن رویکرد مورد استفاده آنها در درک این اسم ها و نیز شناخت مقوله هایی که براثر زبان پریشی بیشتر در معرض اختلال قرار می گیرند، صورت گرفته است. پژوهش از نوع مورد ـ شاهد است و آزمودنی‌های آن، سه بیمار زبان پریش بروکا و ترانس کرتیکال فارسی زبان و سه فرد سالم به عنوان گروه شاهد بودند که از لحاظ ویژگی‌های مختلف با یکدیگر مطابقت داشتند. ابزارهای تحقیق، آزمون‌های مطابقت واژه گفتاری-تصویر و مطابقت واژه متداعی ـ تصویر بودند. 32 اسم ساده و 32 اسم مرکب فعلی و غیرفعلی زبان فارسی به عنوان محرک‌های زبانی این پژوهش انتخاب شدند. تحلیل داده ها نشان داد پردازش ادراکی به صورت فرایند پیوستاری صورت گرفت. بیمار ترانس کرتیکال حرکتی در مقایسه با گروه دیگر، اختلالات گسترده‌تر و شدیدتر در دستیابی به اطلاعات معنایی اسم‌های مرکب داشت، در صورتی که بیماران بروکا در درک مفاهیم مشکل داشتند. هر دو گروه بیماران در درک اسم‌های مرکب غیرفعلی متشکل از مقوله ”اسم + اسم“ در مقایسه با دیگر مقوله‌ها، اختلالات بیشتری داشتند. دو گروه بیماران تفاوت معنی داری در درک اسم‌های مرکب فعلی و غیرفعلی نشان ندادند (p= 0/179)،درصورتی که در درک اسم‌های ساده و مرکب تفاوت معنی داری در کنش آنها مشاهده شد (p
